Toch nog even een post.
Zien jullie bovenstaand plaatje? Zo voelde ik mij in mijn hoofd en absoluut ook op mijn bureau thuis op zolder, thuis beneden aan de keuken tafel en op mijn werk op school... Ik krijg (lees: kreeg) het maar niet voor elkaar om alles te ordenen. Ik kom uit de tijd dat geen enkele student een computer had. We werkten met terminals en moesten op een mainframe inloggen om überhaupt iets digitaals gedaan te krijgen en dus was je afhankelijk van papier. Niet alleen wij als studenten, maar zeker ook de docenten.
Je snapt wel dat ik alles aan het uitprinten was en aan het sorteren op de diverse bureaus. En je snapt dan ook wel dat de stapels om mij heen steeds groter aan het worden was.
Nu leer ik dat het werken met een ELO best wel eenvoudig is en ook goed kan werken mits je jezelf eraan overgeeft.
Kijkend naar het scheikunde boek, raakte ik al in een millennial depressie. Ik snap de jeugd wel om alles tegelijkertijd te willen doen. Maar nu ik zowel een digitaal archief heb en een papieren archief aan het opbouwen ben, is het allemaal teveel.
Scheikunde boek heb ik nu digitaal. Werkt prima.
Natuurkunde boek heb ik blijkbaar ook digitaal! Met een volledige ELO! Net mee gewerkt en wat een verademing...
Ik had me er eerder aan moeten overgeven! Nu alleen nog naar de sportschool om het gewicht aan boeken te compenseren. Welke wet van Newton is hier van toepassing?
Reactie plaatsen
Reacties