Gisteren met coach begeleiding werd ons gevraagd om iets voor te bereiden door een stuk te lezen voor het professionele dialoog. 

Van mijn vorige opleiding, hadden we dit onderwerrp al behandeld en in diverse ateliers geoefend. Maar wat maakt een dialoog professioneel? Er zijn verschillende opvattingen hierover. Zelf benoem ik dit als onbevangen, als luisteren en doorvragen. De gedachte achter een uitspraak of mening zoeken. Je zou dit kunnen opvatten als journalistiek, maar dat is neniett zo. Want een priofessionele dialoog gaat niet over waarheidsvinding. Je wilt graag weten wat iemand beweegd.

En daar gaat de essentie over. Waarom doet en denkt iemand zoals hij/zij is. 

Zelf ben ik vertrouwens persoon en gesprekken zijn in vrijwel alle gevallen een professionele dialoog. Het gaat erom te luisteren naar wat een ander verteld. En dan moet je ervoor waken hier geen mening over te hebben en ook geen oplossing te zoeken voor een probleem die wel of niet betsaat. Er zijn vele gespreks technieken die je kunt inzetten om dit te bereiken. Onder andere bij de module pedagogiek leer je hiermee omgaan.

En dan kom ik gelijk op een punt waar ik denk dat dit onderwerp wel actueel is, maar wellicht niet aansluit binnen de opleiding. Het vervelende van een flexibele opleiding is dat je bepaalde onderwerpen op een moment aangeleerd krijg die verdiepend al behandeld zijn in een andere module wellicht op een eerder tijdstip.

Dat maakt niet uit, zol;ang je open blijft staan voor al het aangebode lesmateriaal. Ik kan dat goed, maar het is wel schakelen.

Een dag voor het coach moment had ik een groep militairen voorlichting gegeven over het belang van de vertrouwens persoon indien je in een ongewenste situatie bent terecht gekomen. Dit zijn een van de belangrijkste roilen die ik professioneel gezien mag uitvoeren. Ik ben er trots op dat er mensen zijn die zich veilig voelen bij mij en een gesprek durven aangaan met mij.

Als laatste wil ik jullie laten nadenken of het woord dialoog wel hoort bij een veilig gesprek. Ik denk zelf dat een dialoog snel kan uitmonden in een discussie. Zelf zou ik lieven bijvoorbeeeld het woord gesprek gebruiken. Het maakt het wat eenvoudiger om meer open te praten.

Het blijft een worsteling om de verschillende rollen in balans te houden. Momenteel ben ik met mezlf in conflict waar ik mijn prioriteietn moet neerleggen.

Mijn vrouw is voor haar werk drie weken in Japan. Om mezelf wat rust te gunnen heb ik vrije dagen opgenomen om voldoende tijd te bestende aan het huishouden en mijn kinderen. Ze zijn trouwens zelfstandige en verstandige kinderen. Hoewel de oudste al volwassen is, hebben ze alle drie toch echt nog wel aansturing nodig.

Het geeft inderdaad veel rust om niet aan het werk te zijn. Maar ik merk wel dat studie als een stoomlocom otief in een gestaag tem,po doorgaat. De snelheid van een zware locomotief met vele zware wagons erachter (synoniem voor kennis) is niet zomaar te stoppen.

Hoiewel ik een flex vormvolg, moet ik wel doorgaan. Ik les mijzelf die druk op. En een 10 voor natuurkunde en wiskunde halen is natuurlijk erg mooi en zeer bijzonder, maar ik heb de lat voor mezelf erg hoog gelegd.

Die lat is niet natuurkunde, maar wel scheikunde. En die lat is hoog gelegd door de opleider en ik moet er toch echt wel overheen springen zonder dat de lat valt. Ik val wel, dat gaat echt wel gebeuren, maar dan hoop ik wel in mijn val voldoende kennis opgedaan te hebben op het nog een keer te proberen.

Ik worstel hier wel mee. Scheikunde is erg leuk, maar ook erg moeilijk. 

Wat ik nu doie is iedere dag in de ochtend en in de middag iets aan scheikunde te doen. Oefening baart kunst. Ik doe mijn best.

Waar loop ik tegen aan als ik een Professionele Dialoog voer?

Hoe voer ik een empatisch gesprek?

Wat zijn mijn dilemma's?

Het beschrijven van de verschillende rollen en het balanceren tussen de verschillende taken binnen de verschillende rollen is niet gemakkelijk.

Het benoemen van deze rollen is eenvoudig. Het beschrijven van die taken niet.

Vanuit de PDG is mij geleerd hier heel gestructureerd mee om te gaan. Dit was eenvoudig te bereiken doordat ik toendertijd nog in de fase van onbewust bekwame docent zat. Met mijn persoonlijkheid (lees: naief en impulsief) kon ik hier gemakkelijk mee omgaan. Iedere leerstap was een stap erbij. Niet persé voorwaarts of achterwaarts, maar gewoon een volgende stap.

Daarnaast kon ik iedere stap in een veilige omgeving toepassen. Iedere week gaf ik voldoende lessen om uit te proberen wat bij mij paste. Ik doel nu vooral even op het pedagogische deel van de opleiding. Het uitvoeren en uitproberen werd ook vereenvoudigd vanwege het feit dat ik over het algemeen maar een paar klassen had. En soms maar één klas voor 200 uur achter elkaar. De dynamiek en relaties worden intenser, wat mij erg goed past.

Waar ik nu meer moeite mee heb, is dat deze opleiding vooral gericht is op het voortgezet onderwijs. En ik geef les in het volwassen mbo onderwijs. De leerstappen zijn voor mij niet eenvoudig te vertalen naar de klassen die ik nu heb. Geen kinderen, maar volwassenen.

Dit zorgt ervoor dat mijn natuurlijk leerproces een andere manier van werkend eist. Dit kost tijd en energie. 

Wat ik probeer duidelijk te maken is dat ik mijn verschillende rollen ken, maar op zoek ben naar de taken binnen de rollen. Hierdoor ben ik meer aan het balanceren en zoeken naar evenwicht wat ik tijdens de PDG opleiding niet had.

Hieronder de 500 woorden (1482) test in pdf. Uiteraard geschreven door mijzelf en beoordeeld door mijn vrouw en dochter.

De Dubbele Rol van de Lerarenopleiding: Balanceren tussen Stress, Werk en Gezin

Het pad naar het worden van een leraar is vaak geplaveid met uitdagingen en obstakels. Voor degenen die ervoor kiezen om de lerarenopleiding te volgen, worden ze geconfronteerd met de zware taak om te jongleren met de eisen van hun studie, hun gezin en hun werk. Deze jonge leraren in opleiding dragen niet alleen de last van het verwerven van pedagogische kennis en vaardigheden, maar ze moeten ook omgaan met de stress die voortkomt uit deze dubbele rol.

De Lerarenopleiding: Een Intensieve Reis

Laten we eerst de lerarenopleiding zelf verkennen. Het is een intensieve reis die aspirant-leraren voorbereidt op hun toekomstige rol als opvoeders. Dit proces omvat doorgaans een combinatie van academische cursussen en praktijkervaring, en het kan variëren in duur, afhankelijk van het land en het onderwijssysteem. Ongeacht de specifieke opleidingsroute die wordt gevolgd, brengt de lerarenopleiding aanzienlijke stress met zich mee.

Een van de belangrijkste redenen voor de stress in de lerarenopleiding is de hoge verwachtingen en verantwoordelijkheden die aan toekomstige leraren worden gesteld. Ze moeten niet alleen leren hoe ze les moeten geven en curriculum moeten plannen, maar ook hoe ze kunnen omgaan met diversiteit in de klas, gedragsproblemen kunnen aanpakken en inclusief onderwijs kunnen bevorderen. Dit alles vergt een diepgaand begrip van de psychologie en ontwikkeling van kinderen en adolescenten, evenals een sterke pedagogische aanleg.

Daarnaast zijn er vaak strenge deadlines en evaluaties in de lerarenopleiding, wat de druk verder verhoogt. Studenten moeten stage lopen in echte klaslokalen, lessen plannen en geven, en voortdurend feedback ontvangen om hun vaardigheden te verbeteren. Het is een voortdurende cyclus van leren en aanpassen, wat kan leiden tot slapeloze nachten en de voortdurende angst om te falen.

De Impact op het Gezinsleven

Naast de academische en praktische eisen van de lerarenopleiding, moeten aspirant-leraren ook hun persoonlijke leven in evenwicht houden. Voor velen betekent dit dat ze te maken krijgen met de uitdagingen van het gezinsleven, zoals het opvoeden van kinderen en het onderhouden van relaties.

Een van de meest in het oog springende uitdagingen is het gebrek aan tijd. De uren die worden besteed aan colleges, lesvoorbereiding, stage en studeren kunnen aanzienlijk zijn. Dit betekent minder tijd voor het gezin en andere sociale activiteiten. Het kan een stressvolle situatie creëren waarin aspirant-leraren zich schuldig voelen over het feit dat ze niet genoeg tijd kunnen doorbrengen met hun partner, kinderen of andere dierbaren.

Bovendien kan de financiële druk van de lerarenopleiding ook een tol eisen van het gezinsleven. Collegegeld, studieboeken en andere kosten kunnen zich opstapelen, wat kan leiden tot financiële stress en zorgen over de toekomst.

De Balans tussen Werk en Studie

Een ander cruciaal aspect van de dubbele rol van aspirant-leraren is het balanceren van werk en studie. Velen van hen hebben de behoefte om hun opleiding te bekostigen, en dit betekent vaak dat ze deeltijdbanen moeten aannemen naast hun studie. Dit kan een nog grotere druk met zich meebrengen, omdat ze niet alleen verantwoordelijk zijn voor hun academische prestaties, maar ook voor hun baan.

Het werken naast de studie kan leiden tot uitputting en stress. Lange dagen, waarbij studenten van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat bezig zijn met lessen en werk, kunnen een tol eisen van hun fysieke en mentale gezondheid. Het kan ook moeilijk zijn om voldoende rust en ontspanning te vinden, wat essentieel is voor het behouden van evenwicht en welzijn.

Daarnaast kunnen conflicten ontstaan tussen werkgevers en studenten die proberen hun academische verplichtingen na te komen. Werkgevers verwachten doorgaans een hoge mate van betrokkenheid en toewijding, en dit kan botsen met de eisen van de lerarenopleiding. Het vinden van een werkplek die flexibel genoeg is om te voldoen aan de behoeften van een student in opleiding kan een uitdaging op zich zijn.

De Impact op het Leren en Privéleven

De stress die voortkomt uit de dubbele rol van een leraar in opleiding kan aanzienlijke gevolgen hebben voor zowel het leren als het privéleven. In termen van leren kan overmatige stress leiden tot verminderde concentratie en cognitieve functie. Studenten kunnen moeite hebben om informatie te onthouden en hun studievoortgang kan vertragen. Dit kan weer leiden tot gevoelens van frustratie en ontoereikendheid.

Op het gebied van het privéleven kunnen de effecten van stress zich manifesteren in verschillende vormen, zoals angst, depressie en slaapproblemen. Het onderhouden van gezonde relaties met familie en vrienden kan ook een uitdaging zijn, omdat aspirant-leraren vaak worstelen met tijdgebrek en emotionele uitputting.

Het Belang van Ondersteuning en Zelfzorg

Hoewel de dubbele rol van een leraar in opleiding zeker uitdagend is, is het belangrijk op te merken dat het niet onoverkomelijk is. Er zijn stappen die studenten kunnen nemen om de stress te verminderen en een evenwicht te vinden tussen hun academische, professionele en persoonlijke verantwoordelijkheden.

Ten eerste is het essentieel om een solide ondersteuningsnetwerk te hebben. Familieleden, vrienden, medestudenten en docenten kunnen allemaal waardevolle bronnen van steun

en begrip zijn. Het delen van zorgen en uitdagingen met anderen kan helpen bij het verlichten van de emotionele last.

Ten tweede moeten aspirant-leraren aandacht besteden aan zelfzorg. Dit omvat het nemen van voldoende rust, regelmatige lichaamsbeweging, gezonde voeding en het zoeken naar ontspanningsactiviteiten. Het is ook belangrijk om hulp te zoeken bij professionele bronnen als de stress te overweldigend wordt.

Conclusie

De dubbele rol van een leraar in opleiding is een uitdagende reis die gepaard gaat met aanzienlijke stress. Het jongleren met de eisen van de lerarenopleiding, werk en gezin kan een zware last zijn voor aspirant-leraren. Het is van cruciaal belang dat deze studenten de nodige ondersteuning krijgen en zelfzorgpraktijken in hun leven integreren om de stress te beheersen en een evenwicht te vinden tussen hun verschillende verantwoordelijkheden. De weg naar het worden van een leraar mag dan moeilijk zijn, maar met de juiste steun en zorg kan het uiteindelijk een bevredigende en lonende reis zijn.

Weet je... dat Libanon geen woestijnen heeft?

Mijn persoonlijk leerarrangement is opgesteld. Fijn! Hiermee kan ik validatie krijgen voor een aantal al behaalde modules vanuit andere opleidingen. OOB en Keuze zijn twee onderdelen waarvoor ik vrijstelling krijg omdat ik de PDG al succesvol behaald heb.

Na de eerste week heb ik gemerkt dat ik niet meer in serie bepaalde rollen uitoefen, maar parallel. En dat is lastig. Afgelopen week heb ik de rol van student boven de andere primaire rollen in mijn leven gesteld, namelijk die van vader, man, docent, coach.

Hiermee is mijn visie op balans ook daadwerkelijk veranderd.