Een van mijn drijfveren als docent is iemand raken.
Met pedagogiek zijn we momenteel bezig met klassenmanagement. Ja, dat is heel belangrijk om een klas te vormen en in een actieve leerhouding te krijgen. Het zijn een van de moeilijkste taken van de leraar. Tijdens de colleges leer je bepaalde situatie herkennen en hiermee omgaan. Veel van deze situaties zijn aandachts momenten. Je moet hier dan wat mee doen als leraar. Zelf zien we dit vaak als een negatief moment.
Waar ik vaak naar zoek zijn juiste die momenten die positief zijn. En dan niet perse een moment die jouw, de klas of de leerling gelukkig maakt, maar meer de onzichtbare momenten.
Nou, het klinkt allemaal erg vaag. Om zo’n moment te benoemen neem ik jullie mee naar vanochtend. Ik zag een leerling die kort geleden vader geworden is. Ik liep op hem af en feliciteerde hem. Vroeg naar zijn dochter en ook hoe het met zijn meissie ging. Allemaal goed. Nog even benadrukt dat hij niet alleen zijn dochter, maar zeker ook zijn vriendin aandacht moet geven, om beide meiden moet denken.
Ik zag dat hij emotioneel werd. Hij bedankte mij dat ik heb het zetje gaf om naar huis te gaan en zijn vriendin in het ziekenhuis bij te staan tijdens de bevalling.
Een uur hiervoor werd er in de koffiekamer nog wat lacherig om gedaan dat ie ‘gek’ was dat ie niet naar huis toe wilde.
Mij raakte het dat ik hem kon helpen de juiste beslissing te nemen door bij de geboorte van zijn dochter te zijn en zijn vriendin steun te bieden. Dit is een moment wat je niet meer overnieuw kan doen.
Hier doe ik het voor.
Reactie plaatsen
Reacties