Om eerlijk te zijn, ben ik wel even bezig geweest met nadenken wat ik afgelopen dinsdag tijdens de bijeenkomst beleefd heb. Inderdaad, het werkwoord beleven. Voor mijn gevoel kon ik er geen duidelijk leerdoel uit halen omdat er geen directe instructie of leerdoel voor mij persoonlijk was gegeven door de school begeleiders. Het was meer een vervolg op de bijeenkomst hiervoor.
En dit gevoel had ik nog niet eerder meegemaakt. Daar kwam bij dat met name in de middag ik de klas veel te luid en rumoerig vond. Vrij snel kreeg ik enorme hoofdpijnen en kon me nergens op concentreren. Gelukkig was er (is er overigens altijd wel) ruimte om te op de gang terug te trekken en de rust op te zoeken.
Ik was heel erg verbaasd dat ik dit zo voelde. Normaal gesproken kan ik me goed terugtrekken in mijn eigen bubble, maar vandaag lukte dat niet. Had het idee dat ik in een kleuterklas zat zaonder begeleiding.
Dit gevoel en de hoofdpijnen bleven aan tot en met de laatste oefening in de workshop. Daar was een trainings acteur aanwezig om verschillende rollen aan te nemen die in de roos van Leary beschreven zijn. En op zich had ik me daar op verheugd mits de uren hiervoor niet fijn waren.
Ik merk nu ik dit schrijf dat ik niet veel te melden heb. Maar wat ik wel kwijt wil is dat ik het bijzonder vond om te ervaren dat niet iedereen zich op zijn/haar gemak voelde om in een veilige omgeving dit te oefenen. Wellicht omdat misschien geen veilige omgeving was, maar een oefen-omgeving. De spontaniteit was er vanaf. Zelf heb ik ook een oefening gedaan, maar voor mij was dit anders dan misschien de bedoeling was. Vroeger heb ik op toneel gestaan en ik kan acteren, dus wat er feitelijk gebeurde is dat ik niet oefende met de roos van Leary, maar dat die actrice en ik een toneelstukje aan het opvoeren waren en dat was denk ik niet de bedoeling. Maar misschien ook wel: Wees niet jezelf! (wees professioneel)
bron: Teitler, P. (2017). Lessen in orde: handboek voor de onderwijspraktijk (Dutch Edition) (01 editie). Coutinho.
Reactie plaatsen
Reacties